Interpretacje przepisów podatkowych

Spis treści

1. Czym są interpretacje?
2. Procedura składania wniosku o wydanie interpretacji podatkowej
3. Przykład interpretacji podatkowej

Czym są interpretacje?

Jedną z instytucji prawnych, mającą pomóc w lepszym zrozumieniu skomplikowanych zapisów prawa podatkowego są interpretacje podatkowe. Wystąpić o taką interpretację może każdy, kto ma wątpliwości, czy dobrze rozumie i aplikuje określone zapisy prawne – w tym przypadku mówimy o interpretacji podatkowej indywidualnej. Inny wymiar ma tzw. interpretacja podatkowa ogólna, o którą możemy wystąpić, kiedy zauważymy rozbieżności oceny skutków podatkowych wydawanych przez organy do tego uprawnione.

Zanim zdecydujemy się wnioskować o wydanie interpretacji podatkowej, warto skorzystać z gotowych już rozwiązań proponowanych przez Ministerstwo Finansów. Takim narzędziem mogą być wydawane przez Ministerstwo broszury wyjaśniające treści zawiłych ustaw czy ministerialna wyszukiwarka interpretacji w Systemie Informacji Podatkowej.

Interpretację podatkową można uzyskać składając w Krajowej Informacji Skarbowej wniosek w postaci druku ORD-IN. Wniosek taki może złożyć osoba fizyczna, osoba prawna, np. spółka z o.o., bądź inny podmiot, np. stowarzyszenie lub spółka cywilna. W sytuacji, gdy na wniosku nie będzie wystarczającej ilości miejsca aby zawrzeć wszystkie informacje, należy skorzystać z formularza ORD-IN/A (do wniosku można dołączyć kilka takich formularzy). O wydanie interpretacji może również wnioskować grupa podatników. Przewidziany jest do tego formularz ORD-WS.

Procedura składania wniosku o wydanie interpretacji podatkowej

Po złożeniu wniosku pracownicy urzędu sprawdzają go i – jeżeli znajdą błędy lub zauważą brak niezbędnych dokumentów – wzywają podatnika do wprowadzenia poprawek. Z wystąpieniem o interpretację podatkową wiążą się niewielkie opłaty. Za każdy kolejny problem opisany we wniosku podatnik zapłaci 40zł. Opłata wzrasta również w przypadku, kiedy wniosek składa więcej niż jedna osoba – każdy kolejny podatnik podpisujący się we wniosku to kolejne 40zł. 

Na wydanie interpretacji czeka się do trzech miesięcy od ostatecznego poprawienia/uzupełnienia wniosku. Jeżeli po tym terminie nie otrzymamy odpowiedzi, oznaczać to będzie, że przedstawione przez nas we wniosku stanowisko uznane zostało za prawidłowe. Jest to tzw. interpretacja milcząca. 

Przykład interpretacji podatkowej

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2019 r. (data wpływu 12 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, wybrał opodatkowanie podatkiem liniowym. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, który składa deklaracje miesięczne. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy są usługi w zakresie informatyki. W grudniu 2015 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego, która spełnia warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.). Umowa była zawarta na okres 47 miesięcy i przewidywała możliwość wykupu samochodu po zakończeniu okresu umowy w zależności od woli leasingobiorcy. Umowa dotyczyła samochodu osobowego, który Wnioskodawca wykorzystywał w celu świadczenia usług. W okresie leasingu Wnioskodawca odliczał 50% VAT z każdej faktury otrzymanej od leasingodawcy oraz z faktur dotyczących wydatków eksploatacyjnych i serwisowych dotyczących samochodu. Pozostała kwota każdej faktury stanowiła podatkowe koszty uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Zakończenie umowy leasingu nastąpiło w październiku 2019 r., a faktura końcowa została wystawiona na kwotę wykupu w wysokości …… zł brutto na Wnioskodawcę jako na przedsiębiorcę. Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać tego samochodu po zakończeniu umowy leasingowej dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie tylko dla celów prywatnych, dlatego nie ujął faktury dotyczącej wykupu w kosztach podatkowych, ani ewidencji środków trwałych i nie odliczył w deklaracji VAT-7 podatku naliczonego z niej wynikającego. Wnioskodawca zamierza sprzedać samochód po upływie 6 miesięcy od momentu wykupu samochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego i wykupie samochodu osobowego od leasingodawcy z przeznaczeniem na prywatne cele osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, przekazanie samochodu na cele osobiste nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?

2. Czy sprzedaż takiego samochodu z majątku prywatnego (nie wprowadzonego do środków trwałych działalności) po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie - wykup spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym tytułem działalności gospodarczej?

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie Nr 2). W odniesieniu do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (pytanie Nr 1) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, po wykupieniu z leasingu, samochód stanie się składnikiem majątku prywatnego i nigdy nie będzie składnikiem majątku w prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli Wnioskodawca zdecyduje się na odpłatne zbycie pojazdu to taką czynność będzie można zakwalifikować jako przychód ze źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie kwalifikować go jako przychodu z działalności gospodarczej. Zgodnie z treścią tego przepisu, nie stanowi źródła przychodów odpłatne zbycie m.in. rzeczy ruchomych, poza działalnością gospodarczą, jeśli następuje po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Dlatego Wnioskodawca uważa, że sprzedaż samochodu po okresie przytoczonym w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

5. wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W grudniu 2015 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego. Umowa była zawarta na okres 47 miesięcy i przewidywała możliwość wykupu samochodu po zakończeniu okresu umowy w zależności od woli leasingobiorcy. Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać tego samochodu po zakończeniu umowy leasingowej dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie tylko dla celów prywatnych. Zakończenie umowy leasingu nastąpiło w październiku 2019 r. Wnioskodawca zamierza sprzedać samochód po upływie 6 miesięcy od momentu wykupu samochodu.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie wykupiony po zakończeniu umowy leasingu samochód, o którym mowa we wniosku nie będzie stanowił składnika majątku w prowadzonej działalności gospodarczej, wymienionego w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Sprzedaż przedmiotowego samochodu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji przychód nie powstanie, jeżeli zbycie rzeczy będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jej nabycie (wykup z leasingu). Natomiast w przypadku sprzedaży przedmiotowego samochodu przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykup z leasingu) powstanie obowiązek podatkowy na podstawie ww. przepisu.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. (0115-KDIT3.4011.403.2019.2.KP/ sip.mf.gov.pl).