Wykonywanie usług pro bono niewątpliwie z punktu współżycia społecznego jest niezbędne. Pozwalają bowiem na uzyskanie koniecznej pomocy przez osoby lub instytucje, które nie posiadają wystarczających, własnych środków finansowych.
Usługi pro bono w zakresie opodatkowania PIT należy zakwalifikować jako nieodpłatne świadczenie, bowiem podatnik otrzymuje pewną korzyść, która nie posiada znamion wzajemności. Przykładem tego rodzaju usług może być bezpłatna porada prawna czy nieodpłatna wizyta lekarska.
W takim wypadku po stronie podmiotu otrzymującego występuje przychód, a po stronie podmiotu wykonującego usługę mogą pojawić się koszty uzyskania przychodu.
Ponadto należy pamiętać o tym, że podmioty udzielające usługi pro bono muszą składać informacje o wysokości ich przychodów z tego tytułu na formularzu PIT-11 do naczelnika urzędu skarbowego oraz jednocześnie przekazać go osobie, na rzecz której dana usługa była świadczona.
Na dodatek, należy przy tym pamiętać, iż taką usługę jako nieodpłatne świadczenie należy w sposób właściwy wycenić, a mianowicie:
- usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
- usługi zakupione – według cen zakupu;
- usługi umowy najmu – według czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu;
- w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług.
Ponadto należy mieć na uwadze to, że jedynie wartość nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą, jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł, jest zwolniona z podatku PIT. Zwolnienie to nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.
pomoc@pitax.pl