Tarcza Antykryzysowa w 2021 roku
Tzw. Tarcza Antykryzysowa to system pomocy rządowej, którą opracowano w ramach niwelowania skutków ekonomicznych trwającej epidemii COVID-19. Zawiera ona szereg udogodnień oraz dopłat dla tych przedsiębiorców, którzy najbardziej ucierpieli na ograniczeniach wprowadzonych z powodu epidemii. W ramach Tarczy Antykryzysowej znalazły się również dofinansowania wynagrodzeń pracowników.
Dofinansowania mają pomóc przedsiębiorcom w utrzymaniu miejsc pracy. Jedna z takich form dofinansowania – w wysokości 2000 zł – jest przyznawana przedsiębiorcom do wynagrodzeń pracowników zatrudnionych na umowę zlecenie. Umowy cywilnoprawne są dofinansowane kwotą 2000 zł na pewnych warunkach, które musi spełnić pracodawca.
Zasady przyznawania dofinansowania umów zleceń
Pracodawca otrzymuje dofinansowanie w kwocie 2000 zł pod warunkiem, że przeznaczy te środki na opłacenie wszystkich kosztów zatrudnienia pracownika w ramach umowy cywilnoprawnej.
W przypadku, gdy koszty zatrudnienia pracownika są niższe niż kwota 2000 zł, przedsiębiorca powinien zwrócić nadpłatę kosztów. W przypadku, gdy koszty utrzymania pracownika są wyższe, nie może on liczyć na większe dofinansowania niż 2000 zł.
Kwota ta ma podnieść stabilność zatrudnienia pracownika oraz być pomocą dla przedsiębiorcy, którego działalność ucierpiała z powodu pandemii. Przy tym pracownik powinien być w przypadku dofinansowania umowy zlecenia zatrudniony w pełnym wymiarze godzin (na każdy dzień roboczy po 8 godz.).
Ustawa regulująca dofinansowanie miejsc pracy w 2021 roku
Zasady dofinansowania wyjaśniła Iwona Michałek, która pełni funkcję Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Rozwoju, Pracy i Technologii. Powołała się ona na przepis art. 15gga ustawy o COVID-19, która to ustawa zaleca dofinansowania miejsc pracy na podstawie art. 15g ust. 4. Ustawa ta odnosi się do dofinansowania pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę nakładczą oraz umowę zlecenie i tym podobne formy umów. Do nich stosuje się przepisy dotyczące zleceń, które reguluje się zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. − Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740).