Nasza organizacja przeznacza uzyskane środki z 1,5% na zajęcia rehabilitacyjne na basenie, wyjazdy integracyjne do różnych zakątków Polski, zakup świątecznych prezentów i cykliczne zabawy urodzinowe. Pozyskane pieniądze z 1,5% pozwalają nam na wszelkie działania , które mają na celu :

1.akceptację i integrację naszych niepełnosprawnych dzieci w społeczeństwie, podnoszenie poczucia własnej wartości,

2.budzenie i  pogłębianie wrażliwości społecznej różnych środowisk na potrzeby osób niepełnosprawnych oraz inspirowanie działań na ich rzecz,

3.pomoc w odnalezieniu naszym dzieciom godnego miejsca w kościele i społeczeństwie,

4.organizowanie zajęć sportowych, które poprawiają koordynację ruchową naszych niepełnosprawnych dzieci,

5.wspólne zabawy taneczne oraz festyny ,które pozwalają dzieciom i ich opiekunom oderwać się od szarej rzeczywistości i zacieśniają więzi między członkami naszego stowarzyszenia,

6.organizowanie wycieczek ,które rozwijają nasze dzieci intelektualnie poprzez poznawanie różnych miejsc w  Polsce.

7.korzystanie z różnych sposobów rehabilitacji takich jak zajęcia na basenie czy fitnes, aerobic.

     Nasze  Stowarzyszenie powstało na kanwie wspólnoty Wiara i Światło. Wspólnota powstała 25 lutego 1989 r. Założycielami byli ks. Stanisław Gładysz wikariusz oraz pedagog Jan Ditrych. Działamy w imieniu osób z upośledzeniami intelektualnymi i fizycznymi. W roku 2008 założyliśmy Stowarzyszenie Radość Życia i zostaliśmy Organizacją Pożytku Publicznego. Głównie było to nam potrzebne do skorzystania z 1 % podatku, oraz występowanie o granty. Stowarzyszenie nasze liczy 30 osób niepełnosprawnych tyleż opiekunów oraz 4 wolontariuszy. W naszym stowarzyszeniu znajdują się osoby w różnym stopniu  upośledzenia  intelektualnego : dzieci, młodzież i osoby dorosłe. Są oni otoczeni opieką przez swoje rodziny i przyjaciół /wolontariuszy/. Radość Życia daje osobom z upośledzeniem intelektualnym możliwość poznawania i wykorzystania swoich darów oraz odkrycia radości jaką niesie przyjaźń. Członkowie Stowrzyszenia i Wspólnoty spotykają się w regularnie, budując między sobą coraz głębsze więzi dzieląc się swoimi trudnościami i nadziejami.