- na prezentację spektaklu Przemiana wg Franza Kafki, który powstał dzięi woluntarnej pracy aktorów i reżysera

- na realizację nowych spektakli

Od początku swojego istnienia - czyli od 2006 roku Fundacja realizuje spektakle teatralne i taneczne, organizuje warsztaty teatralne (m. in. japońskiego teatru noh) i festiwale: trzy edycje festiwalu Japońska Wiosna w Warszawie oraz Festiwal Dobrych Praktyk w ramach projektu Europe as Moving Cultures.

Teatr Marebito

Teatr Marebito, działający przy Fundacji, służy  jako przestrzeń wymiany myśli, eksperymentów formalnych oraz realizacji doświadczeń związanych z różnymi formami artystycznymi. Przez kilka pierwszych lat istnienia Fundacji źródłem inspiracji była przede wszystkim kultura japońskiego średniowiecza i wywodząca się z tych czasów sztuka aktorska teatru noh, oraz nurty fizycznego teatru poszukującego.

Teatr Marebito został założony w 2005 roku przez Adriannę Kabzę oraz Elżbietę Jabłońską, by nadać formę artystyczną ich poszukiwaniom międzykulturowym i egzystencjalnym. Zainteresowanie Teatru skupia się na ruchu i tym, co on przekazuje. Pierwszy spektakl, Serce Dzwonu, oparty na chińskiej baśni, łączył techniki tańca współczesnego z działaniami performatywnymi i elementami teatru noh. W 2007 powstał spektakl Pani Koch na podstawie dramatu Mirona Białoszewskiego. Choć w tym przedstawieniu ważniejsze było aktorstwo niż taniec, wciąż ruch, czy też szeroko pojęty gest, był głównym środkiem wyrazu. Badaliśmy jak uwrażliwienie ciała, rozwijane dzięki treningowi teatru fizycznego, może pogłębić tradycyjnie pojętą grę aktorską. W spektaklu Opowieść o kobiecie, która tańczyła - grę aktorską zastąpiły skodyfikowane formy tańca z różnych stron świata.

Zależy nam na tym, by wykorzystać zdolność ciała i głosu do bezpośredniego i prostego wyrażania nawet najgłębszych stron ludzkiego doświadczenia.

Fascynuje nas teatr, w którym zintensyfikowana obecność sceniczna pozwala na zaistnienie głębokiego przekazu dramatycznego przy minimalnych środkach wyrazu. 

Fundacja pomaga nieformalnym grupom artystów znaleźć przestrzeń i środki finansowe do realizacji projektów - także młodym artystom innych narodowości zamieszkałym w Polsce.  Rui Ishihara Takayuki zrealizował projekt Posłuchaj Świata - performatywne czytanie poezji Czesława Miłosza po polsku i po japońsku a Affan Fatih Öztürk wyreżyserował spektakl Przemiana na podstawie własnego scenariusza będącego adaptacją opowiadania Franza Kafki. 

Europe as Moving Cultures

ma dwa znaczenia: Kultura w ruchu, ale także kultura, która angażuje ludzi do działania. Projekt partnerski E=mc N miał na celu wypracowanie narzędzi ułatwiających nakłonienie grup zagrożonych wykluczeniem społecznym do większej aktywności. Partnerzy zadali sobie dwa pytania: jak dotrzeć do defaworyzowanych osób i jak, poprzez szeroko rozumianą kulturę, zaangażować je w wolontariat. Aby osiągnąć założony cel organizowaliśmy różnorodne działania (teatr, śpiew w chórze, rękodzieło, festyn sąsiedzki, jarmark, festiwal) i obserwowaliśmy, jak wpływają one na uczestników. Każdy z partnerów prezentował własne dobre praktyki, które następnie były wprowadzane w innych krajach. Zauważyliśmy, że organizowanie zespołów amatorskich w społecznościach lokalnych odgrywa znaczną rolę w procesie integracji i aktywizacji mieszkańców.

Projekt partnerski Europe as Moving Cultures był prowadzony przez pięć organizacji z pięciu różnych krajów: Polski, Turcji, Norwegii, Słowacji i Estonii w latach 2011 – 2013 w ramach programu Unii Europejskiej Grundtvig Uczenie się Przez Całe Życie.

Spotkania z haiku

Od 2010 roku Fundacja Sztuki Marebito organizuje nieprzerwanie Spotkania z haiku  prowadzone przez dr Agnieszkę Żuławską-Umedę, które łączą formę wykładu z praktycznymi warsztatami, podczas których uczestnicy tworzą własne strofy poetyckie. Miniatury te są następnie tłumaczone na język japoński i wysyłane do redakcji do Tokio. Oprócz czystej przyjemności tworzenia poezji i wsłuchania się w naturę warsztaty te dają możliwość badania przestrzeni międzykulturowej, gdyż w poezji haiku  czytelnik przykładając swoją wrażliwość i własne rozumienie świata staje się współtwórcą - w efekcie dialogu powstają zupełnie nowe strofy.