Fundacja swój początek miała w społecznym ruch samopomocowym o nazwie „Solidarność Rodzin”. Inicjatywa ta powstała na przełomie maja i czerwca 1981 r. w Lublinie, w momencie prężnego rozwoju wszechstronnej działalności NSZZ „Solidarność”. Ruch od początku działał pod patronatem Zarządu Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ „Solidarność”. Jego inicjatorem była Rada ds. Rodziny, funkcjonująca w ramach związku. W jej skład wchodzili m.in. działacze związkowi, wywodzący się z lubelskiego środowiska akademickiego – Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Podstawą programową ruchu był zapis w statucie NSZZ „Solidarność”, mówiący o inicjowaniu samopomocy w ramach Związku oraz społeczna nauka Kościoła Katolickiego. Zapis o powołaniu „Solidarności Rodzin” znalazł się w uchwale programowej I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność” w Gdańsku i został aprobowany przez KKW „Solidarność”.

 „Solidarności Rodzin” zrzeszała osoby wrażliwe społecznie i otwarte na niesienie pomocy innym. Tworzyły ją pojedyncze osoby i całe rodziny z lokalnej społeczności. Podejmowała działania na rzecz przywrócenia etosu rodziny oraz integracji społecznej. Najważniejszym celem jej istnienia było aktywne przeciwstawianie się atomizacji i uprzedmiotowianiu polskich rodzin przez system władzy komunistycznej. Członkowie ruchu chcieli rozbudzić w ludziach poczucie odpowiedzialności za los własny i najbliższego otoczenia, odbudować więzi międzyludzkie oraz wskazać wielorakie możliwości samoorganizacji w lokalnych grupach rodzinnych i sąsiedzkich. Doskonale wiedzieli kto w ich otoczeniu wymaga pomocy i w jaki sposób jej udzielić, wykorzystując własną wiedzę i umiejętności. Szczególnie kładziono naciska na młode pokolenie mające ciężkie warunki bytu, często zagrożone różnego rodzaju patologiami, zubożeniem kulturowym i głębokim kryzysem wartości. Założyciele ruchu starali się współpracować z organizacjami społecznymi i państwowymi, które w tamtym okresie w sposób autentyczny chciały wspierać potrzebujące rodziny. Szczególnie duże wsparcie ruch otrzymywał od instytucji kościelnych. Wzajemna pomoc i życzliwość zapewniała poczucie bezpieczeństwa w dobie kryzysu końca lat 80-tych i późniejszej transformacji ustrojowej. Ruch borykał się z wieloma problemami. Obok niechęci komunistycznych władz, najistotniejszym z nich był brak wystarczającej ilości środków finansowych. Działania „Solidarności Rodzin” polegały m.in. na:

rozeznaniu w potrzebach społeczności,

tworzenie wykazu rodzin, które szczególnie potrzebowały pomocy

wspieranie osób internowanych, represjonowanych i ukrywających się podczas stanu wojennego,

organizowaniu samopomocy sąsiedzkiej poprzez zbiórki podstawowych artykułów: żywności, odzieży, leków, środków dla dzieci, a także książek itp.,

organizowaniu cyklicznych spotkań o charakterze imprez kulturalnych, artystycznych i dyskusyjnych, często łączonych z religijnymi,

organizowaniu wymian między miastem i wsią, polegających na wyjazdach grup młodzieżowych i rodzinnych w okresach ferii i wakacji oraz akcję „Wakacje z Bogiem”.

Dla animatorów „Solidarności Rodzin” było oczywiste, że bez dokonania zmian w mentalności społeczeństwa, niemożliwe będzie wzięcie odpowiedzialności za własną rodzinę i najbliższe otoczenie, a w dalszej kolejności nierealne byłoby odbudowanie przez Polaków zatraconego poczucia obywatelskiego. Bez „małej solidarności” budującej poczucie lokalnej wspólnoty i aktywności, NSZZ „Solidarność” i jego wielki program samorządnej Rzeczypospolitej nie miał perspektyw.

Twórcy „Solidarności Rodzin” w oparciu o wieloletnie doświadczeni, postanowili sformalizować ideę samopomocy wśród społeczeństwa Lublina. W marcu 1992 r. powołali Fundację „Ruchu Solidarności Rodzin”. Organizacja posiada status organizacji pożytku publicznego. Jej głównym celem służenie dobru człowieka, we wszystkich formach optymalizujących warunki życia i rozwoju. Realizacja tych celów polega na pobudzaniu inicjatyw społecznych oraz udzielaniu wsparcia potrzebującym. Działania fundacji mają służyć integracji międzypokoleniowej oraz promocji wartości potrzebnych młodym ludziom, takich jak rodzina, zdrowie i patriotyzm.

Nasza fundacja działa dla lokalnej społeczności od 1992 r. Fundacja funkcjonuje w przestrzeni kulturalnej, historycznej, sportowej i edukacyjnej. Realizuje wiele innowacyjnych projektów, ukierunkowanych głównie na propagowanie i upamiętnianie współczesnej historii Lubelszczyzny. Stale współpracuje z samorządami, jednostkami administracji publicznej, przedsiębiorcami oraz organizacjami pozarządowymi.