Prowadzone działania
Azyl to prywatny dom pani Ireny. Kotom odstąpiła w nim prawie wszystkie pomieszczenia.
Zabudowania to dwa budynki. W jednym z nich na parterze znajduje się szpital - kwarantanna. Jest to pomieszczenie, w którym przebywają koty chore, po operacjach, świeżo przywiezione i będące na etapie odrobaczania i dożywiania. Pani Irena walczy o zdrowie i życie każdego zwierzaka. Aby oszczędzić na kosztach opieki weterynaryjnej sama nauczyła się robić zastrzyki. Podaje kotom kroplówki. W szpitaliku koty są trzymane w klatkach (dość dużych i wygodnych) wyposażonych w kuwety, legowiska i miseczki z jedzeniem i piciem, aby nie kontaktowały się między sobą i nie zarażały się wzajemnie.

W piwnicy tego samego budynku znajdują się dwa pomieszczenia, w których żyją zdrowe koty. Pomieszczenia te mają już wkrótce mieć połączenie z ogrodzonym wybiegiem dla kotów na świeżym powietrzu. Koty w tych pomieszczeniach nie są trzymane w klatkach. Tworzą stado. Śpią na półkach szafek, w specjalnie zdobytych pudłach ze styropianu po szczepionkach (ukłony dla pani Haliny Markiewicz z Cefarmu). Pudła są na tyle duże, że swobodnie mieści się w nich nawet największy kot, mają wycięte otwory w pokrywce i co najważniejsze jest w nich bardzo ciepło.

Na piętrze budynku mieszkają mniej oswojone koty dorosłe, choć jest też wśród nich kilka pieszczochów - kotów opuszczonych, osamotnionych po śmierci właścicieli. ;
Utrzymanie azylu nie jest rzeczą prostą. Bardzo pracochłonne jest utrzymanie pomieszczeń w czystości, gdyż codziennie trzeba wywieźć kilka worków trocin używanych w kuwetach. Pani Irenę ucieszyłaby na pewno zaoferowana bezpłatna pomoc przy sprzątaniu.

Wszystkie pomieszczenia azylu są ogrzewane centralnym ogrzewaniem, co jest bardzo kosztowne. Poszukujemy sponsora, który wsparłby nas choć w części w pokryciu kosztów ogrzewania (szacunkowo miesięczne ogrzewanie kosztuje 1000 zł).